My first guitar. A simple and unassuming mahogany brown guitar equipped with white tuning pegs served as a friend, confidant, and mentor. Through its wide body, and rusted strings I played my first chords and soon, I played along my first song. This guitar was a witness to how I…

Nakakagaan ng kalooban basahin ang mga akdang “I Do or I Die” ni RJ Ledesma at “Stainless Longganisa” ni Bob Ong (kahit na excerpt lang ito). Ang makwelang pagsasalaysay ng mga may-akda ay nakapang-anyaya sa mambabasa na mas lalo pang magbasa. Higit doon ay nagustuhan ko yung pakiramdam na parang…

Mayo 2007. Kyoto, Japan. Tinatapos ng tatay ko ang huling semestre ng kaniyang Doctorate sa University of Kyoto, at huling buwan namin bago umuwi sa Pilipinas. Apat na taong gulang ako at anim na taong gulang naman ang ate ko noon. Bago kami umuwi, nagdesisyon ang mga magulang ko na gumala at mag-libot naman kami. Una naming pinuntahan ay Universal Studios sa Kyoto, at sunod naman ay Tokyo Disneyland. At para sa huling gabi namin ay kumain kami sa isang shabu-shabu. Malabo na ang mga detalye sa aking memorya, pero yung tuwa at saya ay hindi ko malilimutan.

Ang Animalia ni Wilfredo Pascual ay isang koleksyon ng mga anecdotes na nakabase sa mga karanasan niya kaugnay ang mga hayop. Ang pagkakasulat sa akdang ito ay parang isang train of thought. …

Tunog sinauna daw ang aking una at pangalawang mga pangalan, exotic, very statesmanly. Ang una, pangalan ng bayani, at salin sa wikang kastila para sa pangalan ng ilang mga tauhan sa bibliya. Ang pangalawa naman ay hango raw sa pangalan ng isang hari ng mga Ostrogoths noong ika-limang siglo. Sa…

Ang kwentong ating matutunghayan ay isang kwento ng pagnanasa, pagpigil, inggit, at pangungulila sa nakaraan; ito ang kwento ni Maya sa: Eye Candy~ Maaring isipin na ang kwentong ating tatalakayin ay isang noontime drama sa TV — ngunit hindi ito noontime drama kundi isang maikling kwento; isang kwentong puno ng…

Ang panitikan sa Pilipinas ay mayroong mayamang kasaysayan bilang bilang porma ng protesta at komentaryo. Ang mga tekstong aking sinuri ay mayroong magkatulad na tema na tinitignan ang dalawa sa maraming panig at lebel ng mga antas ng lipunan sa bansa. …

Ang tulang “Kung Tuyo na ang Luha mo, Aking Bayan” ni Amado Hernandez ay isang tula na nagsisilbing paalala mula sa mga biktima ng pangaapi at injustice. Nagsisilbi din itong isang paalala ng mga kalupitan at api na dinanas, at patuloy na dinaranas ng bayan. Sa tula ay tila pinaalala…

Sa aking pagbasa ng “Mga Pangkaraniwang Lungkot” ako ay nalito at nahirapang ilapat sa pagsulat ang aking mga ideya. Una kong naisip ay siguro may pagka-meta ang tulang ito. Ang sunod ko namang naisip ay parang sinusunod ng tula ang porma ng isang liham na naglalaman ng mga huling habilin. …